Co en Lia Keizer steken dagelijks de handen uit de mouwen 

Trotse vrijwilligers in het tuinonderhoud bij WonenPlus Zolang het weer het toelaat zijn ze zes ochtenden per week te vinden in de tuintjes van woningen in de gemeente Stede Broec. Co en Lia Keizer, zelf wonend in Grootebroek, werken als vrijwilligers in het tuinonderhoud voor WonenPlus. Een dankbare roeping, waar ze graag meer over vertellen. “Het is wel een slechte timing voor het interview, we konden deze week helaas niks doen”, vertelt Co lachend aan de keukentafel van hun woning. Het is begin augustus en de hele week regent het flink. “Als het zoveel regent, moeten we de afspraken helaas verplaatsen. Maar gelukkig worden de vooruitzichten beter. Dan kunnen we weer lekker aan de bak.”

Flink aantal klussen

Co en Lia begonnen met hun vrijwilligerswerk toen corona net in het land was. “Alweer ruim drie jaar geleden inmiddels”, kijkt Lia terug. “85% van onze woningen zijn huurwoningen, het andere deel is koopwoningen. In het begin vroegen wij twee klussen per week. Sinds begin dit jaar is dat uitgebreid naar bijna iedere dag. Alleen op zondag doen we niks, dan zijn we lekker vrij.” Op de andere dagen doen ze steeds één klus, waar ze ongeveer vijf kwartier tot anderhalf uur mee bezig zijn. “Die tijd is ongeacht de grootte van de tuin. Maar we houden wel de afgesproken tijd aan. Bij een grote tuin krijgen we het soms niet af. Dan moeten mensen een nieuw verzoek indienen.”

Op de knietjes

Hun werk is vooral gericht op het onderhoud. “Vooral veel vuil en onkruid tussen de tegels weghalen. Je ziet dat ouderen vaak meer tegels dan groen in hun tuin hebben. En vanwege hun leeftijd of gezondheid kunnen ze dit niet meer zelf. Dus doen wij het. Veel op de knietjes alles weghalen, dat werkt naar ons idee het beste. Het maakt het werk best intensief, maar het houdt ons ook heel gezond. We zijn altijd buiten en veel in beweging.” Toch merken ze dat het aantal vrijwilligers bij WonenPlus te laag is. “Voor de hele gemeente Stede Broec zijn we met vijf vrijwilligers voor het tuinonderhoud”, zegt Co. “Daarmee kunnen we twee tot drie keer per jaar bij mensen langskomen. Dat is eigenlijk te weinig om de tuin echt goed bij te houden. Maar de aanvragen nemen toe, terwijl het aantal vrijwilligers juist gelijk blijft of zelfs minder wordt. Dan ontstaat automatisch deze situatie.” “Inmiddels hebben we wel de wachttijden kunnen terugbrengen”, vult Lia aan. “Dit was eerst twee maanden, nu een week of vier. Toch is dat soms wel lastig. Als mensen bellen en hun aanvraag doen, kunnen wij niet direct langskomen. Daardoor staat hun gras of het onkruid soms flink hoog op het moment dat ze eenmaal aan de beurt zijn.”

Band opbouwen

Het is vooral de dankbaarheid van de mensen dat het vrijwilligerswerk zo mooi maakt voor Co en Lia. “Er is best veel eenzaamheid onder de mensen waar wij komen”, gaat Co verder. “Ze vinden het daarom heel leuk dat we ook blijven voor een kopje thee. En als je na verloop van tijd meerdere keren langs bent geweest, bouw je echt een band op en leer je de mensen kennen.” Ze hopen dan ook dat meer vrijwilligers zich hiervoor aanmelden. En op aangeven van Co en Lia kijkt WonenPlus nu ook naar het concept ‘Tuinmaatje’. “Dus dat je het tuinonderhoud bij één vast iemand doet. Dat gaat dan om één of twee uurtjes in de maand. Naar ons idee kan dit goed werken. De belasting qua tijd valt dan mee en je weet waar je terecht komt. En het is voor ons ook leuker als de groep met vrijwilligers groter wordt. Dan kun je vaker naar dezelfde mensen en de tuin echt goed bijhouden.